Anneler

Bence annelik aynalı bir gözbebeği tersinlemesidir. Bebeğinin gözü haline gelen anneler, uzunca bir süre bir göz olarak yaşarlar. Daima sevgiyle, daima korkarak ama korkudan da sakınarak, bakmaktan geçip gerçekten görmeye ulaşarak, evrim evrim, boyut boyut bakarlar. Anneliğin kadim ve kutsal yönünü var eden de budur zaten: evrimleşebilmek. Onunla büyüyebilmek.  

Annem benim yüzüme bir kere baksa bütün acılarımı, neşemi, burukluklarımı, kırılmışları, parlamışları görür. Ruhumun X-Ray cihazıdır annemin kalbine bağlanan gözleri. 

Bu yazının başında kurduğum cümleleri ise ben ona baktığımda görürüm.  Benim gönlümün Mevlana’sı, aklımın filozofudur o. Sesime ses katan&tını katan, yüreğime yol olan, dağ gibi su gibi arkamda duran, gününe güneşine beni ortak eden Canım annem ve anneliğinden bir kanat  da bana geren tüm annelerim&canım kadınlar, Anneler Gününüz Kutlu&Mutlu&İç Huzurlu olsun. Sizi çok seviyorum.? Evlatlar kuşsa ve yavruysa şayet; Annelerin kanatları sonsuzdur.

Paylaşmak ister misiniz?

İPEK SÖZEN

Evrenime hoş geldiniz. Hayatta hepimizin kullandığı bir ortak noktamız var: Sözcükler. Ölümsüzlüğün icadı. Ruhlarımızın tarihini, evrenin kalbinde saklayan sihir. Bir ağacın yeşiline takılan nefes. Henüz yaşanmamış/solunmamış bir tarihin ayak sesleri. Arayışın ‘Daima!’ diye bağıran izleri...

Diğer