Annelerim’e…

Anneciğim? Orada mısın?
Ya diğer annelerim..?

Varlığıyla beni bütünleyen asalet tanrıçam..?
Sen de burada mısın?

Gençliğimin sarsılmaz kaidesi, gül kraliçem ya sen? Sen de beni dinliyor musun?

Dostumun parçası, yol gösterenim, anlayanım.. Kahve kraliçem, dinliyor musun?

Ailemin en engin annesi, hatta annelerimi de büyüten anneannem,
Oradasın, biliyorum.

Ve anneliğinden bir kanat da bana geren yaşam parçalarım, diğer annelerim,

Sizin varlığınızla tanıdığım anneliğe göre, bence annelik aynalı bir gözbebeği tersinlemesidir. Bebeğinin gözü haline gelen anneler, uzunca bir süre bir göz olarak yaşarlar. Daima sevgiyle, daima korkarak ama korkudan da sakınarak, bakmaktan geçip gerçekten görmeye ulaşarak, evrim evrim, boyut boyut bakarlar. Anneliğin kadim ve kutsal yönünü var eden de budur zaten: evrimleşebilmek. Onunla büyüyebilmek.

Annem benim yüzüme bir kere baksa bütün acılarımı, neşemi, burukluklarımı, kırılmışları, parlamışları görür. Ruhumun X-Ray cihazıdır annemin kalbime bağlanan gözleri.

Bir de şu var ki, bence anneler babaların ok işaretidir. Birine baba diyebilmeniz için, onu işaret edecek, iziyle onu tamamlayabilecek bir anneniz olmalı önce. Yoksa her şey eksik, sevgiler yarım.

Anneler yaşamlarımızda bir ok işareti. Nereyi işaret ederlerse oraya bakıyoruz. Yönleri yönümüz oluyor. Okları alışkanlığımız. Anneler kendi uzayımızın yön gösteren birer yıldızı. Her nerede parlamak istiyor iseler, oradalar.

Benim gönlümün Mevlana’sı, aklımın filozofu, Sesime ses katan & tını katan, yüreğime yol olan, dağ gibi su gibi arkamda duran, gününe güneşine beni ortak eden Canım annem ve anneliğinden bir kanat da bana geren tüm annelerim & canım kadınlar, Anneler Gününüz Kutlu & Mutlu & İç Huzurlu olsun.

Sizi çok seviyorum.?

Evlatlar kuşsa ve yavruysa şayet; Annelerin kanatları sonsuzdur.