Yazmak, pek fazla kullanmadığımız bir ifade aracımız. Bir araç olarak bizi bir noktadan başka bir noktaya taşımak, konfor ve kolaylık sağlamak istiyor. Araç, hızına ve rotasına kendi karar veriyor. Uzun mesafe yolculuklar için tasarlanmış.
Konuşmak, sürekli kullandığımız bir başka aracımız. Saniyeler içerisinde bizi ışık hızıyla bir yerlere götürüyor. Odağı ve varış noktası sürekli değişiyor. Hızlı hareket ettiği sarsıyor ve güvende hissettirmediği zamanlar oluyor. Kısa mesafe yolculuklar için tasarlanmış.
Kendime Dönüşüm Atölyesi, bu iki aracı da tanımak üzere tasarlandı.
Atölyede herkes kendine ait bir harita oluşturuyor. Hem konuşarak hem de yazarak… Sonra bu haritadaki yolları inceliyor ve yolun doğasını anlamaya çalışıyoruz. Hem konuşarak hem de yazarak…
Atölyenin özü: “Aslında hepimizin kişisel bir edebiyatı var.” cümlesinden yola çıkıyor. Günlük hayatta kendimize ve çevremize sarf ettiğimiz sözcükler hem kim olduğumuzu hem duygularımızı bunun sonucunda da modumuzu belirliyor. Anda kalmak, mutluluğu seçmek gibi zaman zaman klişeleşen mottoların anlatmak istediği aslında bu: Dilin ne söylüyor?
Cevabın yolundan gitmeye hazır mısınız?
Öyleyse başlayalım.